[English below]
“Vanaf het begin van de 20e eeuw neemt de lijn in de beeldende kunst de vrije vlucht. Nauwkeurig gezette, studieuze lijnen gaan ineens zwieren, zwaaien, kronkelen of krassen. De lijn staat niet langer in dienst van de compositie maar eist een eigen, dominante rol op: de vorm van de lijn wordt zélf een beeldbepalend element van de kunst.
De emancipatie van de lijn viel ons op, toen medewerkers van Rijksmuseum Twenthe en Kunstmuseum Pablo Picasso Münster tijdens een overleg de specifieke karakters van onze collecties met elkaar bespraken en vergeleken. Kunstmuseum Pablo Picasso Münster beheert een uitgebreide en belangrijke verzameling werken op papier van Pablo Picasso en andere grootheden uit de kunst van de 20ste eeuw. Rijksmuseum Twenthe is een kunstmuseum met een diverse collectie kunstwerken van voornamelijk West-Europese oorsprong, van de late middeleeuwen tot heden.
De verschillen in kleur- en lijngebruik tussen een ‘oud’ en een ‘modern’ schilderij zijn vaak onmiskenbaar. Maar kijkend naar onze collecties, onderscheidden wij ook bínnen de kunst van de 20ste eeuw veel variatie in de lijn. Zo zagen wij decoratieve lijnen, de sierlijnen die rond het fin- de-siècle niet alleen de beeldende kunst maar ook objecten uit het dagelijks leven verfraaiden; expressieve lijnen, de gevoelige uiting van een impulsieve scheppingsdrang; contourlijnen, de klassieke omtreklijn waarin een vorm tot de essentie wordt teruggebracht; spontane lijnen, waarmee kunstenaars streefden naar een bevrijding van rationele artistieke uitgangspunten; constructieve lijnen, de geometrische vormen die een breuk met de figuratieve kunst inluidden. Deze ‘hoofdlijnen’ staan aan de basis van de tentoonstelling ‘Beauty is a line’.”
Uit: Beauty is a line. Catalogus van een dubbeltentoonstelling van Rijksmuseum Twenthe en Kunstmuseum Pablo Picasso.
Theo Wolvecamp. Compositie B 3 — 1949 — olieverf op doek — 90 x 80,5 cm Stedelijk Museum Amsterdam
“From the beginning of the 20th century, the line in the visual arts has taken off. Accurately placed, studious lines suddenly start to sway, sway, squirm or scratch. The line is no longer in the service of the composition, but claims a dominant role of its own: the shape of the line itself becomes an image-determining element of the art.
We noticed the emancipation of the line when employees of Rijksmuseum Twenthe and Kunstmuseum Pablo Picasso Münster discussed and compared the specific characters of our collections during a meeting. Kunstmuseum Pablo Picasso Münster holds an extensive and important collection of works on paper by Pablo Picasso and other greats of 20th-century art. Rijksmuseum Twenthe is an art museum with a diverse collection of works of art, mainly of Western European origin, from the late Middle Ages to the present day.
The differences in color and line use between an old and a modern painting are often unmistakable. But looking at our collections, we also distinguished a lot of variation in the line within the art of the 20th century. We saw decorative lines, the ornamental lines that around the fin-de-siècle embellished not only visual art but also objects from everyday life; expressive lines, the sensitive expression of an impulsive creative urge; contour lines, the classic contour line in which a shape is reduced to its essence; spontaneous lines, with which artists strove for a liberation from rational artistic starting points; constructive lines, the geometric forms that marked a break with figurative art. These main lines are at the basis of the exhibition Beauty is a line.”
From: Beauty is a line. Catalog of a double exhibition by Rijksmuseum Twenthe and Kunstmuseum Pablo Picasso.
Read the article here: De 20e eeuw: de eeuw van de lijn. [The 20th century: the century of the line – Dutch only]