[English below]
Zijn musea er om mensen te overtuigen van het belang van kunst en de zegeningen van wetenschap? Of zijn musea er om mensen te betrekken bij debatten en discussies over kunst en wetenschap? Zijn musea de roeptoeters van professionals of zijn musea er om kunsten en wetenschappen ook de maat te nemen? Dat was de vraag die Tiziana Nespoli en ik probeerden te beantwoorden in ‘Het gedroomde museum’. Het gedroomde museum – een publicatie uit 2004 – is het best te begrijpen als een kritische analyse van de musea die zich opstellen als apologeten van het vakgebied waarover ze presentaties en activiteiten organiseren. Tegenover het apologetische museum (een term die we in 2004 overigens nog niet gebruikten in ons boek) stelden wij het sceptische, of polemiserende museum. Dat was ons gedroomde museum, een museum dat terugkeerde naar de wortels van de 18e eeuwse verlichting om van daaruit een nieuw 21e eeuws museumconcept te ontwikkelen.
Arnoud Odding
The Dreamed Museum
Do museums serve to convince people of the importance of art and the blessings of science? Or do museums exist to engage people in debates and discussions about art and science? Are museums the outcries of professionals or are museums there to take the arts and sciences to task as well? That was the question Tiziana Nespoli and I tried to answer in The Dreamed Museum [Dutch]. The Dreamed Museum – a 2004 publication – is best understood as a critical analysis of museums that position themselves as apologists of the field they organise presentations and activities about. Against the apologetic museum (a term we did not yet use in our book in 2004, by the way), we set the sceptical, or polemical museum. That was our ideal museum, a museum that returned to the roots of 18th-century enlightenment in order to develop a new 21st-century museum concept from there.
Arnoud Odding