Musea gaan over tijd, daarom ben ik al zo lang ik mij kan herinneren gefascineerd door musea. Musea gaan over ons stoffelijk bestaan op de grens tussen vroeger en later.
Maar het zijn niet alleen musea die me fascineren, ik kan me ook verliezen in de nieuwste technologische ontwikkelingen, van augmented reality tot machine learning en van quantum computing tot blockchain. Want naast de natuurlijke wereld groeit razendsnel een digitale werkelijkheid. Een virtuele wereld met filmpjes, mobieltjes, Zoom, Teams, avatars en kunstmatige intelligentie. Soms verbeeld ik me dat we de laatste generatie zijn die de wereld nog in de stoffelijke staat zullen ervaren, met zijn bloemen, dieren, spullen, mensen, rotsen en rivieren. Wie heeft een fysieke realiteit nodig als een grenzeloze simulatie voorhanden is? De werkelijkheid imiteert The Matrix.
Daarom is mijn bezoek aan Museum Mayer van den Bergh in Antwerpen zo’n schok. De door de tijd getekende werken hangen geduldig aan dunne kabels tegen het zacht glanzende goudleer. Restanten van een afgesloten tijdperk, wachtend op… Ja, waarop? Diep zuig ik het stof in mijn longen!